Hoe hoger de jackpot hoe meer deelnemers een lot kopen. Hoewel dat door de organisatoren van de loterijen al jaren wordt geroepen is het directe verband nu eindelijk aangetoond. Vreemd eigenlijk, dat de hoofdprijs pas interessant schijnt te worden als hij boven de 10 miljoen uitkomt. “Nee, voor een prijsje van 5 miljoen ga ik geen geld meer uitgeven, wat kan je vadaag de dag nog met een paar miljoen, Pff dat moet ik niet”, lijkt een algemeen gedachtegoed. Die megabedragen zijn eigenlijk on-Nederlands en zijn aan komen waaien uit de landen om ons heen. Met name de zuidelijke landen, zoals Spanje en Italië, hebben van oudsher al grote prijzen. Me dunkt, in die landen kan je er ook daadwerkelijk iets mee. Neem nou alleen al die Italiaanse auto’s. In een Masarati zoevend Toscane verkennen, liefst een cabrio uitvoering. Of een Bugatti, gewoon voor de heb. Of elke dag lekker genietend mensen kijken op een terras in Rome. In Spanje zijn ook diverse mogelijkheden om je geld goed te besteden. Een huisje op Ibiza, paella eten op de Ramblas of gewoon ergens flaneren op een van de vele boulevards die het land rijk is. M.a.w. je hebt wel de zon nodig om je rijk te voelen. In ons koude kikkerlandje valt er soms weinig te beleven, zelfs niet met 10 miljoen in je achterzak. Onze eigen lotto, hij kan zomaar vallen, loopt tegenwoordig ook op tot tientallen miljoenen. Eén klein lichtpuntje, de Staatsloterij heeft vanaf maart een nieuw systeem om meerdere kleine prijzen per week te verloten. Elke week gaat er ook gegarandeerd een prijs van 1 miljoen uit. Een behoorlijk bedrag waar ik nog steeds kriebels van in mijn buik krijg. En ik kan het weten. Ik heb het namelijk al eens meegemaakt. De hoofdprijs in de Staats. Het is welliwaar 25 jaar geleden maar het gevoel staat in mijn geheugen gegrift. Ik kocht samen met m’n kameraad Paul maandelijks een straatje, 10 loten met eindcijfer 0 tot en met 9. Na een trekking scheurde ik de uitslag uit de krant en belde Paul dat ik hem kwam halen om de trekking te vergelijken want hij bezat de loten. Aangekomen stapte hij naar buiten en liepen we richting dijk. Nou, zei ik, lees de nummers eens voor. Hij haalde een geschreven vel uit z’n zak en las het eerste nummer voor. Ik kreeg lamme benen en snakte naar adem. We hadden de hoofdprijs, toen al 1 miljoen. Me hele aankomend leven ging in een flits voorbij. Wat wel en wat niet te doen. Met een ruk trok ik Paul’s briefje uit z’n hand om het te controleren. Wat bleek, we hadden niet alleen de hoofdprijs goed maar ook de tweede en de derde enz. “Waar heb je deze nummers vandaan” vroeg ik met een onvaste stem. “Overgeschreven van teletekst” antwoordde Paul. We waren dezelfde nummers aan het vergelijken. De loten lagen nog in z’n auto.
Had ik ondertussen toch een aardig woordje Italiaans gesproken.
Martin L.