Robert kijkt nog eens op z'n horloge en begrijpt niet dat er nog niets is gebeurt
Volgens de doemdenkers gaat het dit jaar toch echt gebeuren. Op 21.12.12 houdt deze aardkloot op te bestaan. Het wordt ons laatste jaar. Geniet er dus maar van zou ik zeggen. Het tegendeel, onder deze gelovige, is echter waar. Overal ter wereld worden schuikelders gebouwd en zijn mensen bezig met het zich eigen maken van overlevingstechnieken. Vanwaar deze angst? Op een eeuwenoude kleitablet van het Maya-volk uit Mexico komt deze datum meerdere malen voor. Nu zijn de teksten van dit Maya-geschrift al door verschillende deskundigen op een andere manier uitgelegd maar die ene keer dat het is vertaald dat het misschien het einde der tijden zou kunnen betekenen is voor de Apocalypsen onder ons de enige ware. Nu is dit natuurlijk niet de eerste voorspelling van het eind der tijden. Er zijn er al velen geweest, zoals afgelopen jaar, toen Robert Fitzpatric $ 140.000,= aan flyers had uitgegeven om de boodschap over te brengen dat men zich op 21 mei 2011 moest verzamelen op Times Square waar ze nog gered konden worden voor het naderende onheil. Tot zijn opperste verbazing gebeurde er op het moment supreme helemaal niets. Maar stel, stel nu dat het deze keer wel waar is en dat er geen houden meer aan is. Hoe moeten we hier dan mee om gaan. Moet dit dan het jaar worden van het zuiveren van het geweten of durven we dan eindelijk te zeggen hoe we er over denken. Gaan we dat lampje, waar nu al een tijdje over wordt gezeurd, eindelijk vervangen of vinden we het wel goed zo. Gaan we goud kopen voor het geval dat we het overleven of gaan we juist, net als Fitzpatric, al ons geld er doorheen jagen. Wordt het een jaar van toegeven aan lusten of wordt het juist onthouding. Allemaal vragen en gewetenskwesties waar iedereen anders mee omgaat. Maar aan één vraag ontkomt niemand, namelijk ,wat gaan we eten als laatste avondmaal. Toen ik nog jong was zou het hoogstwaarschijnlijk een broodje kroket van Kippie of een patatje van Fou zijn geworden maar ondertussen zijn we zo verwend dat het iets culinairs moet zijn, liefst geflankeerd met een mooi glas wijn. Ik denk dat ik, alleen al voor het nemen van die beslissing, een jaar nodig heb. Ik zou de laatste maaltijd wel graag in gezelschap van vrouw en kinderen doorbrengen en de keuze van het galgenmaal aan het kroost overlaten. Wordt het dus toch de cafetaria.
Ook lekker,
Voor iedereen een gezond en smaakvol nieuwjaar. Geniet van alles wat op je pad komt.
Martin L.